En
dan is er nu ruimte voor herinneringen.......
Maar wat moet ik dan schrijven,
want het gaat dan vooral om gevoel en sfeer. Ik zal proberen om dat zo
goed mogelijk weer te geven.......
Mijn vroegste herinnering is denk ik dat ik
naar kleuterschool moest en ik wilde niet. Op zijn vrije dag droeg
mijn vader mij erheen. In zijn leren jas. Hij gaf mij dan af aan de
zuster die al in de deuropening op mij stond te wachten.
Toen wij klein waren at mijn
vader altijd later, hij was laat thuis en wij konden dan op tijd naar
bed. Dan ging ik altijd om een hapje bedelen, vooral op maandag.......
dan kreeg hij nog een stukje vlees.
Mijn vader zat op een
klaverjasclub....... met de kerst bracht hij altijd prijzen mee naar
huis en dan mochten we gewoon midden in de nacht ons bed uit om te
kijken.
Hij bracht mij ook altijd naar
bed, want hij kon veel beter de dekens instoppen dan mijn moeder.
In de vakantie gingen we
altijd dagjes weg met de auto....... en mijn vader...... die wist OVERAL
de weg.
Hij had een hekel aan
telefoons, wilde er zelf geen een, maar toen we net een aansluiting
hadden en de telefoon deed het niet..... toen was hij toch boos!
Als hij boos was kon hij
vloeken als de beste....... Dan kroop ik altijd weg, want ik moest dan
lachen.... niet omdat het leuk was, meer van de zenuwen.
Mijn vader kon ook mooi
vertellen, het beste herinner ik me verhalen over de oorlog..... Stiekum
een varken slachten bij het licht van een fietslamp. Het eten van
bloembollen, waardoor hij geen bietjes meer lustte..... dat deed hem
denken aan de oorlog.
Ook dit is een herinnering....... mijn moeder die op zondag met het eten zit te
wachten....... mijn vader die dan met een biertje op van de voetbal
thuiskomt....... Na het eten op de bank in slaap valt en omdat hij
altijd Studio Sport wil zien staan wij met z'n allen te roepen dat hij
wakker moet worden omdat het begint.
En slapen kon hij, want als
mijn zus en ik Top Pop gingen kijken, sliep hij er gewoon doorheen.
Hij keek graag naar komische
dingen op tv. Bij Hotel op Stelten liep hij helemaal rood aan van het
lachen.......
Er werd eens een Lelijke Eend
aangeschaft....... daar gingen we mee op vakantie en na een tussenstop
wilde het beestje niet meer vooruit komen. Bleek dat het gaspedaal er
half af lag. Ook was er een oude Hilman....... gifgroen gespoten omdat
iemand die verf nog had (of zo), altijd terug te vinden op volle
parkeerplaatsen, dat wel. Dat ding werd elke ochtend vloekend en wel de
klucht opgeduwd om hem daarvan af te laten rollen, want anders wilde hij
niet starten. Of een oude Mercedes, die niet meer starten wilde toen ik
een keer dacht dat ik spugen moest en mijn vader op een parkeerplaats
was gestopt. Noodweer was het, maar een paar aardige soldaten hebben ons
toen weer op weg geholpen. Toen ik echt spugen moest........ nee, toen
werd er niet meer gestopt, maar kreeg ik een plastic tasje.
Als mijn vader zich een enkele
keer versliep dan werd hij daar niet warm of koud van, zijn reactie:
"nou, dan mag ik ook een uurtje eerder weg".
We gingen altijd samen buiten
roken. Er werd dan heel wat afgepraat. De meest diepgaande gesprekken
ontstonden er........ en dat mis ik.
Was bij ons dan alles rozegeur
en maneschijn, nee hoor. Van de doden niets dan goeds dan? Nee, dat is
ook niet de reden dat hier bijna alleen maar mooie dingen staan. Want
vervelende herinnering worden futaliteiten....... ze vervagen tot ze
verdwijnen in het niets.
En dan zomaar op een warme dag
houd het op, komen er geen herinneringen meer bij en zul je het moeten
doen met wat je hebt........
*
|