Home     Gedichten

 

De grote treinreis

 

De tijd staat niet stil

Net als de trein van ons leven

Soms boemelen we rustig voort

Om dan over te gaan in sneltreinvaart

Onderweg rondkijken op een stationnetje

Zoekend welke richting we zullen gaan

Bang de trein te missen

Of onzeker.... is dit wel de goede trein

Een enkeling raakt ontspoort

Zoekt de noodrem om uit te stappen

 

Maar dan komt de conducteur

Hij biedt een helpende hand

En weten we die hand te pakken

Zet hij ons weer op het goede spoor

En reizen we verder.....

Tot we op onze bestemming komen

 

Mijn Trein.... ik houd van je

 


Doosje

 

Heb mijn liefde voor jou

zorgvuldig in een doosje gedaan

Het dekseltje zit erop

maar hoe stevig.....

Ben zo bang dat dinsdag

het doosje weer open zal gaan

 

Maar heb ik dat niet

helemaal zelf in mijn macht

Het dekseltje zit erop

maar blijf ik eraf......

Kan ik leveren dinsdag

het bewijs van mijn kracht

 


Papa,

 

Waarom heeft u mij verlaten

Waarom heeft u mij dat aangedaan

Heeft u dan niet in de gaten

Dat sindsdien in mijn leven alles is mis gegaan?

Ik weet niet eens of ik het u verwijt

Maar het is voor mij een vaststaand feit.

 


Doosje dicht, doosje open, doosje dicht

 

Het doosje is nog dicht gebleven

Stond wel te trillen en te beven

Dichthouden uit alle macht

Wat heeft de inhoud ook een kracht

Net op tijd ben je weg gegaan

Anders had ik mijn doosje open gedaan

 

Vandaag blijf ik het doosje sluiten

Nu wil het door de bodem naar buiten

Wat loop ik toch te klooien

Is het beter het doosje weg te gooien??

Nee dat wil ik zeker niet

Dan ga ik helemaal stuk aan mijn verdriet!!

 


De cirkel is rond

 

Hoe voelt gelukkig zijn

Tevreden en fijn

De meeste zullen dit beamen

en zich erin bekwamen

Een enkeling proeft van het ultieme geluk

Zo heftig, vaak gaat dat stuk

Dan zak je naar een diep ongelukkig leven

Maar gelukkig worden is toch weer je streven

 


Land van geluk

 

Ik wou, ik wou

Dat ik vleugeltjes had

Dan zou ik vliegen

Heel ver weg

Naar een land

Waar alleen geluk bestond

Geen verdriet en pijn

Naar een land

Zonder eenzaamheid

 


Wie wil er ruilen

 

Alles wat ik hier op aarde heb

Zou ik willen ruilen

Voor een beetje warmte

Een beetje liefde

Een beetje houden van

 

Maar er is niemand

Die met me ruilen wil

 


Wind, regen, zonneschijn

 

Wind neem me mee

Blaas me over de bergen

Die ik zelf niet meer beklimmen kan

 

Regen was me schoon

Spoel de pijn weg

Die ik zelf niet meer wegwassen kan

 

Zon verwarm mijn hart

Brandt het verdriet weg

Zodat ik weer stralen kan

 


Ruimte

 

Wil je wat voor me doen

Gooi me dan van de aarde

Geef me een duw

De ruimte in

Want in het grote luchtledige

Zal ik zweven

Zonder zorgen

 


In gedachten

 

In gedachten

Pak ik mijn tas

Stop er het mooiste van mijn leven in

En ga op reis

 

In gedachten

Laat ik mijn zorgen thuis

Neem lieve herinneringen mee

En ga op reis

 

In gedachten

Vind ik dan mijn rust

Helemaal opnieuw beginnen

En ga op reis

 


Aan de zijlijn

 

De wereld draait door

Ze spelen er een spel

Een spel dat leven heet

En ik doe niet mee

 

Het spel is moeilijk

Het is makkelijker als je samen speelt

Ik ben maar alleen

Dus ik doe niet mee

 

Regels voor enkelspel

Ik kan ze niet vinden

Heb geen zin meer om te zoeken

Daarom doe ik niet mee

 


I thought

 

The fight is over

Victory

The enemy buried

Safe in his grave

 

I thought

 

I turned my back to it

Suddenly

It grabbed me from behind

Pulled me into it’s grave

 

It thought

 

I’ve kept my strength

Fight

Our strength is equal

I embrace my enemy

 

I’m without a future

For now

 


 

Gestopt

 

 

Mijn trein is gestopt

Want midden op de rails

Sta jij

En je gaat niet opzij

 

Je stapt niet in

En wilt niet weg

Blijf staan

Je mag niet gaan

 

Ik reis niet verder

Kijk naar jou

Sta stil

Voor altijd

 


Ik zou wel willen

 

Soms zou ik willen dat je dood was

Niemand die me dan kwalijk neemt

Dat mijn hart nog om je weent

 

Soms zou ik willen dat je een rotzak was

Dat ik een hekel aan je had

Je dan veel makkelijker vergat

 

Meestal zou ik willen dat je...........

Dat kan ik je niet zeggen

Hoef jou toch niets uit te leggen

 


Opgeven

 

Ik wil niet meer, ik wil niet meer

Gooi de hele rotzooi neer

Ik geef het op

Ik stop

 

Zou dat beter bevallen

Dan steeds weer vallen

En weer opstaan

Om door te gaan

 


Horizon

 

TORN APART ben ik

bezig aan een MINDSTORM

Geleid door NEMESIS

Zoek ik achter mijn HORIZON

Mijn ziel is CARVED

Vallend in THE PIT

HAUNTED door verlangen

Wil ik E(rotic)-MOTION

Had gevonden mijn MIRACLE MAN

Hij maakte CAL van mij

 


Zwembadkleedkamer

 

Opschepsters en opscheppers

Een kleedkamer vol

Mijne zwemt pas een half jaar

De mijne is nu al voor z'n B

Da's nog niks vergeleken met m'n oudste

die was toen al helemaal klaar

 

Zij stralen blijdschap uit

 

Opschepsters

Drie in totaal

Mijne zwemt al twee jaar

De mijne ook al bijna zolang

Da's nog niks vergeleken met de mijne

die is na bijna 4 jaar nog niet klaar

 

Diep in hun hart plengt een traan

 


In zwarte inkt

 

Je omringt me als warm water

met je vriendschap

Je laat het vuur der liefde in me branden

als ik denk aan hoe het was

Je hebt me een roosje gegeven

dat me rustig maakt

Je geeft me de kracht om een vuist te maken

waarmee ik dit gevecht zal winnen

 


Mijn taak

 

Wie wil er het eeuwige leven

Dat is aan mij niet besteed

Heb alles gehad

Wat het leven mij te bieden heeft

 

Van alles een beetje geproefd

Van alles een beetje ervaren

Nu rest mij alleen nog een taak

Mijn kleintjes tot goede volwassenen maken

 

Dan houd ik het hier voor gezien

Dan ben ik hier klaar

Niemand die van mij houd

Dus niemand die mij missen zal

 


Dag

 

Dag leeg leven

Dag volle aarde

Dag eenzaamheid

Ik ben jullie zo zat

 


Kop in het zand

 

Zolang ik geen mensen zie

dus ook niet praat

kan ik vergeten

dat de pijn bestaat

 

Zolang ik bezig ben

dus ook niet denk

hoef ik niet te weten

dat ik jou nog steeds mijn liefde schenk

 

Zolang ik alles ontken

dus niet verwerk

zal ik nooit meer

worden wat ik wil.... sterk

 


De toekomst

 

de toekomst ligt voor me

twee wegen lopen parallel

bewandel de een

dan weer de ander

de afstand tussen beiden

wordt steeds groter

zeker eentje loopt er dood

welke, misschien wel alletwee

hoe dichter ik bij het punt

van het uiteenlopen der wegen kom

hoe meer ik ernaar verlang

zoals tot nu toe elke dag

minstens nog een keer

om te draaien, terug te rennen

in de armen van wat is geweest...

 


Spring

in de verte

zacht gefluister

het lonken

van de trein

kom.... kom....

fluistert hij

hij wenkt

ik omarm je

en mijn kracht

geeft je

rust.....rust....

fluistert hij

 

 

 

*